De bewegende rust van Noordpolderzijl

In september 2015 bivakkeert Ruud Smit twee lange etmalen in de Groningse buurtschap Noordpolderzijl, om precies te zijn bij de uitwaterende sluis uit 1811.

De plek is uniek.

Het is de kleinste zeehaven van Nederland. Het voormalige sluiswachtershuis is nu café Het Zielhoes. Ooit was er ook een visafslag. Die is afgebroken.

Overdag trekt het café veel bezoekers. Mensen klimmen de dijk op, wandelen soms een stukje langs de haven.

Iedereen maakt dezelfde foto's.

Vroeg in de ochtend, 's avonds en in de nacht is het er doodstil.

Smit’s pinholecamera maakt elke paar uur een foto van het havenhoofd, daar waar de vaargeul naar de Waddenzee begint. De omgebouwde analoge Mamiya RB67 is geladen met Ilford Delta 100 professional film.

Pinholefoto's tonen de wereld op een verrassende en vervreemdende manier. Door de lange belichtingstijden legt de camera ook beweging vast. Daardoor ontstaat onscherpte.

De foto's dwingen de kijker om steeds opnieuw te kijken: wat zie je nou eigenlijk?

Dat effect wordt versterkt omdat de foto’s hetzelfde lijken. Maar het licht is steeds anders, en de waterstand, en de lucht.

Wie de tijd neemt om te kijken gaat dan ook steeds meer zien. En dat is wat Smit wil: dat mensen de tijd nemen om te kijken.

De foto’s creëeren dan een moment van rust.

De bewegende rust van Noordpolderzijl.

DE BEWEGENDE RUST VAN NOORDPOLDERZIJL

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *