Ik las een tijdje geleden in mijn krant dat Steve Jobs een visionair was. Mooi. Daarmee schaart mijn krant Steve Jobs in de rij van mensen als Albert Einstein, Mahatma Ghandi, Plato en Nelson Mandela.
Mensen die de maatschappij of de wetenschap op de kop zetten. Mensen die een omvattend ideaal hadden, bijvoorbeeld over het verdwijnen van onrecht en armoede. Of over het
bereiken van vrede door de honger uit te bannen. Het wordt hoog tijd dat we Louise Fresco in het rijtje van visionairen opnemen. Zij heeft briljante ideeën die de wereld echt vooruit helpen.
Moet je visionair zijn om een schoolvisie te kunnen maken? Ik hoor van schooldirecteuren nog wel eens dat de schoolvisie ook zo’n omvattend totaalbeeld zou moeten zijn. Een ideaal over de school dat bijna onbereikbaar is. Een concept. Ze hebben gelijk. Maar het effect daarvan is dat het zo snel verlamt. Omdat je bij voorbaat weet dat je zo’n hooggestemd ideaal voor je school nooit zal bereiken.
Het is spijtig als je door je ideaal niet aan je visie zou beginnen. Daarom moet je de visie klein houden. Ik zie het zo: natuurlijk heeft iedereen met hart voor het onderwijs een min of meer omschreven beeld van waar het naar toe moet. Volg de discussies op LinkedIn en je ziet ook meteen de richtingenstrijd. Zonder dat beeld gaat het niet, het houdt de beweging gaande.
En intussen werk je aan een paar doelen, geworteld in de praktijk, met de bedoeling het dagelijkse onderwijs te verbeteren. Richting dat hooggestemde ideaal. Dat ideaal noem ik je missie. Die paar concrete doelen voor over twee jaar noem ik visie. De missie is “het einde”. Je visie werkt daar naar toe. Die visie moet eenvoudig zijn. Het creëren ervan ook.
Ruud Smit
Louise Fresco 28 augustus gezien in het Doperscafe met een lezing "heimwee naar het paradijs". Geweldig verhaal met brede tegendraadse visie op duurzame ontwikkeling. Ons land kan een paar vrouwen van dit caliber wel gebruiken in een kabinet.